‘Mijn droom werd alsnog werkelijkheid’
Zijn jarenlange droom viel in duigen, toen Ad Hellings (68) hartklachten kreeg. Hoewel hij er niet meer op rekende, gebeurde het na zijn hartrevalidatieprogramma in Máxima MC (MMC) alsnog: Ad maakte zijn droom waar, door een wandeltocht van 850 kilometer te lopen naar Santiago de Compostela.
“Toen ik in 2012 het label hartpatiënt kreeg, hakte dat er bij mij echt in. Ik schaamde me rot. Ik was nooit ziek”, vertelt Ad Hellings. “Bovendien zag ik mijn droom uiteen spatten. De wandeltocht naar Santiago de Compostela moest de overgang worden van mijn werkende leven naar die van pensionaris. Ik dacht: ik ben hartpatiënt, die droom is voorbij.” Vermoeidheid en een ernstig verslechterde conditie zorgden ervoor dat Ad naar de huisarts ging, die hem doorverwees naar de cardioloog. Ads kransslagader bleek bijna dichtgeslibd, waardoor hij in 2013 en 2016 gedotterd werd. “Ik wilde herhaling van de klachten voorkomen. Daarom besloot ik het roer om te gooien. Ik besefte: niet de cardioloog is verantwoordelijk voor mijn herstel, maar dat ben ik zelf.”
Hartrevalidatie
Zijn cardioloog verwees Ad naar het hartrevalidatieprogramma van MMC. Het op maat gemaakte programma bestond voor hem onder andere uit sporten, onder begeleiding van fysiotherapeuten. “Voorheen was werken mijn sport. Daar kreeg ik adrenaline van. Ik ging dan ook van niet, naar tweemaal in de week en nu zelfs naar dagelijks sporten. Ook rookte ik jarenlang, maar daar ben ik mee gestopt. Nu besef ik nog meer hoe belangrijk het is om goed voor je lichaam te zorgen.” Tijdens het revalidatieprogramma begon het idee voor een wandeltocht naar het Spaanse bedevaartsoord weer te borrelen. “Ik merkte dat ik weer lucht kreeg. Ook verbeterde mijn conditie en kreeg ik weer vertrouwen in mijn lichaam. Het is nu of nooit, besefte ik.”
Asociaal rijk
En dus maakte Ad in 2017 de reis van zijn dromen. In 36 dagen tijd liep hij van Saint Palais in Frankrijk naar Santiago de Compostela in Spanje. “Ik heb onderweg prachtige landschappen gezien, de mooiste gesprekken gevoerd en veel over het leven nagedacht. Het primitieve bestaan van sommige Spanjaarden maakte me bewust van het feit dat wij het goed hebben. Ook kreeg ik door de rust meer oog voor de kleine dingen in het leven. Ik voelde me asociaal rijk.” De reis maakte nog meer los. “Ik heb veel meer zelfvertrouwen gekregen. Zo heb ik me geen enkele dag doodop gevoeld en waren de medicijnen die ik slik de enige herinnering aan mijn hartproblemen. Ik ben wel een hartpatiënt, maar ik voel me niet meer zo.”
Opnieuw met kleinkinderen
Inmiddels traint Ad voor nóg een droomreis. “In mei loop ik opnieuw naar Santiago de Compostela, maar nu kies ik voor een zwaardere route: de Camino del Norte. Volgend jaar wil ik met mijn kleinzonen gaan. Ik wil hen het gevoel bijbrengen, wat ik pas op mijn 67e ontdekte: kijk om je heen hoe mooi alles is.”