Dit keer h\u00e9t moment van: Carin, sinds 1981 werkzaam in MMC, sinds 1987 werkzaam als Coronary Care (CCU) verpleegkundige.<\/p>\n
\u201cHet reanimatieteam, waar ik ook onderdeel van uitmaakte, werd opgeroepen. Mijn collega had op de Eerste Hart Hulp een man, van nog geen 60 jaar, opgevangen met een acuut infarct. Hij zou vervoerd worden naar het Catharina Ziekenhuis voor een dotterbehandeling aan de kransslagader. Hij kreeg acute complicaties, een hartstilstand. We waren er heel snel bij en gingen gelijk aan de slag. Als CCU verpleegkundige zorgde ik voor de ritmebewaking. We hebben wel 6 keer moeten defibrilleren. Iedere keer kwam de pati\u00ebnt tussendoor bij en was zelfs heel helder. Hij was zo verschrikkelijk angstig, wat ik uiteraard begreep. Hij bleef me maar vragen: \u201cIk red het toch wel?\u201d. Dan sta je daar, je handelt vanuit je professie. Je kunt hem niet beloven dat hij het gaat redden, maar wel dat je (als team) er alles aan doet om hem te redden. En dat deden we. Je doet op dat moment wat je kunt en je weet wat je moet doen. Dat geeft mij een bepaalde rust om, in zo\u2019n acute situatie de stress de baas te blijven en er voor de pati\u00ebnt te kunnen zijn. Na onze zorgverlening werd de pati\u00ebnt in slaap gebracht, aan de beademingsapparatuur gelegd en alsnog vervoerd naar het Catharina Ziekenhuis, waar hij gedotterd werd. De man mocht na een paar dagen weer naar huis, maar stond na een week weer op onze Eerste Hart Hulp met pijnklachten op de borst. Gelukkig was het toen geen acute situatie, het was de angst die hij eraan had overgehouden. We hebben hem gerust kunnen stellen en onze collega\u2019s van de hartrevalidatie hebben hem daarna verder kunnen helpen. Tijdens zijn bezoek op de CCU heb ik nog met hem over zijn hartstilstanden gesproken. Ik was benieuwd hoe hij het had ervaren en ik vroeg hem of hij mij nog herkende. \u201cNatuurlijk ken ik jou. Jij was er op dat moment bij, jij hebt me gered.\u201d\u201d<\/p>\n