Anne: ‘Ik neem jullie graag mee in mijn avontuur met alle ups en downs’ (blog)
“Tja en dan sta je daar, op de weegschaal. 3 cijfers voor de komma. En een BMI van 42! Zo confronterend maar zo ongelofelijk waar. Ik ben te dik. Veel te dik. Niet een beetje te dik, nee de term morbide Obesitas is op mij van toepassing.”
Anne: ‘Ik neem jullie graag mee in mijn avontuur met alle ups en downs’ (blog)
“Ik ben Anne, 32 jaar en woon met mijn 2 kindjes en mijn man heel gelukkig in een dorpje ‘boven de rivieren’. Na een kilostruggle van ruim 20 jaar, zoals vele van jullie dat kennen, kreeg ik afgelopen 2 mei groen licht voor een Gastric Bypass. Ik wil jullie graag meenemen in mijn avontuur en alle bijbehorende ups en downs.”
Blog 1: Ik ben morbide obees
Blog 2: ‘Spiegel spiegel aan de wand….’
Blog 3: En dan is het echt!
Blog 4: 5 Gaatjes, nietjes en smurfensnot
Blog 5: ‘Welke operatie gaan we bij u uitvoeren?’
Blog 6: Rozengeur en maneschijn?
Blog 7: Van dik naar steeds meer ik
Blog 8: Doei obesitas!
Blog 9: Terugblik!
Alweer een jaar geleden dat mijn leven een compleet andere wending kreeg. Geen onverwachte wending, maar een waar ik doelbewust voor heb gekozen. Een change of lifestyle. Een change of mindset. Ik was gelukkig met mijn gezin maar totaal niet met mijn eigen ik. Niet alleen het dik zijn belemmerde me, maar ook het ontbreken van zelfvertrouwen en eigenwaarde weerhield mij ervan om echt te leven.
Nu precies een jaar later kijk ik terug op een prachtig jaar. Een prachtig maar moeilijk jaar vol met uitdagingen, struggles en overwinningen. Een jaar waarin ik de ene grens na de andere verlegde en steeds weer een stukje meer van mijn verstopte ik terug vond. Een jaar waarin vriendschappen hechter zijn geworden, familie me nog dierbaarder en ik nieuwe mooie mensen heb leren kennen. Een jaar waarin ik oprecht durf te zeggen: ik ben er weer en ik mag er ook zijn ook!
Vandaag heb ik mijn jaarcontrole gehad. De arts was zeer tevreden en trots op de verandering die ik heb doorgemaakt. Na afloop ook nog een fotoshoot zoals die ook een jaar geleden plaats vond in de ’tuin’ van het ziekenhuis. Ik wil graag delen waar ik vandaan kom en waar ik nu sta.
Trots als een pauw!
Anne