‘Dat ik mezelf rustig kon houden, was mijn redding’
Op een dag in september stond de tijd voor Jeanne Corsten even stil. Een hartinfarct, en het hartrevalidatieprogramma dat volgde, veranderde haar manier van leven. “Ik weet dat het gek klinkt, maar ik ben ook blij geweest met mijn hartinfarct. Het was een wake-up call.”
Aan de keukentafel, met een kop koffie, begint Jeanne het gesprek over verpleegkundig specialist Simone van Beek. “Ik heb hier thuis nog een bedankkaartje voor haar liggen. Ik heb zo’n goede klik met haar. Heel bijzonder.” De twee leerden elkaar een aantal maanden geleden in Máxima MC kennen. Op dat moment was Jeanne herstellende van haar hartinfarct . Simone begeleidde haar tijdens de revalidatieperiode. “Ze stelt de juiste vragen, heeft een goed observatievermogen en is gewoon erg goed in haar vak”, vat Jeanne samen.
Alles op zwart
Minder positief was de reden van hun ontmoeting. “Op 22 september gebeurde het”, blikt Jeanne terug op de dag van haar hartinfarct. “Terwijl ik in de tuin aan het grasmaaien was, werd alles zwart voor mijn ogen. Ik weet het niet goed meer, maar ik moet in paniek zijn geweest.” Niet in de tuin, maar binnenshuis – op de grond – raakte ze weer bij bewustzijn. “Ik ben dus naar binnen gelopen, maar dat herinner ik me niet meer. Ik heb vier uur op de grond gelegen. Ik wilde het alarmnummer bellen, maar kón het niet. Ondertussen wist ik mezelf rustig te houden. Dat is mijn redding geweest.” Als ze om half 8 ’s avonds door haar ex-partner op de grond gevonden wordt, belt hij 112. “Ik ben naar de Spoedeisende Hulp gebracht en daar met een stent gedotterd.”
Signaal
Het hartinfarct bleek een signaal van Jeannes lichaam te zijn. “Ik rookte en heb 42 jaar lang heel hard gewerkt. Als lerares zijnde stopt je werk niet na 40 uur per week. Dat heb ik altijd prima gevonden; ik ben een type dat graag aanpakt. Toch was het hartinfarct een wake-up call, die ik achteraf gezien nodig had.” Op aanraden van Simone startte Jeanne met een hartrevalidatieprogramma, wat onderdeel is van Hart- en longrevalidatie van Máxima MC. Patiënten met een hartaandoening krijgen de kans om met een op maat gemaakt revalidatieprogramma te werken aan hun persoonlijke doelen. Onderdeel van het programma zijn groepstrainingen, waarbij patiënten onder begeleiding van fysiotherapeuten (opnieuw durven te) bewegen. “In het ziekenhuis kun je veilig, bijna ongeremd, kijken hoever je kunt gaan met sporten en bewegen. Na mijn hartinfarct was ik daar enigszins onzeker over.”
In de groep
“In eerste instantie twijfelde ik over deelname aan het revalidatieprogramma”, zegt Jeanne eerlijk. “Ik sport liever alleen. Maar achteraf kan ik zeggen dat ik het groepsproces als erg prettig ervaren heb. Het is fijn dat anderen je bij de training verwachten, maar ook om allemaal aan één doel te werken: fit worden. Bovendien ging ik mijn positie positief bekijken, doordat de nadruk gelegd wordt op wat je wel kunt.” Met kleine stapjes boekte Jeanne naar eigen zeggen vooruitgang. Ze stopte met roken en sprak met een psycholoog over de combinatie werk/privé. “Door het hartinfarct leerde ik hardhandig relativeren: niet alleen mijn werk, maar ook ontspanning is belangrijk. Ik besloot om minder uur te werken en meer tijd vrij te maken om te wandelen. Buiten bewegen is een wondermiddel voor mij. Het geeft rust en ruimte in mijn hoofd.”