23 april 2019

‘Samen met de patiënt stel ik doelen op’

Natalie Vorstenbosch is verpleegkundig specialist in opleiding en begeleidt hart- en longpatiënten tijdens hun revalidatieprogramma. Dit op maat gemaakte programma geeft (chronische) hart- en longpatiënten inzicht in hun ziekte en verbetert hun kwaliteit van leven.

“Ik ben het aanspreekpunt voor hart- en longpatiënten tijdens hun revalidatieprogramma. Het zijn met name patiënten met een hartincident, COPD en/of chronisch hartfalen die dit programma volgen. Dat gebeurt binnen Flow, ons centrum voor preventie, telemedicine en revalidatie. Als je deze patiëntengroepen een recept zou geven, dan zou het ‘bewegen’ zijn. Vandaar dat een beweegprogramma, onder leiding van een fysiotherapeut, altijd onderdeel is van de revalidatie. Maar als je het per individu bekijkt, dan zijn er misschien heel andere zaken belangrijk. De één heeft bijvoorbeeld ontspanning nodig en een ander meer inzicht in zijn of haar voedingspatroon. Daarom zijn onze revalidatieprogramma’s op maat gemaakt, aan de hand van doelen van de patiënt. Ik ga samen met de patiënt op zoek naar deze doelen. Wat is écht belangrijk voor hem of haar? En hoe kunnen wij daarbij helpen?”

Persoonlijke doelen

“Het opstellen van persoonlijk doelen heeft een belangrijk voordeel: door te streven naar een eigen doel zijn patiënten eerder geneigd hun leefstijlaanpassing vol te houden. Een doel kan bijvoorbeeld zijn om het (vrijwilligers)werk weer op te pakken of juist om een goed voorbeeld te zijn voor de (klein)kinderen. Zeker in het geval van een chronische ziekte kan de patiënt vasthouden aan het feit dat hij of zij niet meer beter wordt en revalideren dus geen zin heeft. Ik probeer hem of haar te laten inzien dat ziekteklachten wel degelijk kunnen verminderen. Dat vind ik de leukste uitdagingen. Als patiënten zich vervolgens tijdens het revalidatieprogramma steeds beter voelen, raken ze vaak sterk gemotiveerd. Succes stimuleert het zelfvertrouwen.”

Shiny eyes

“Jaren geleden – toen ik nog longverpleegkundige was – schreven we onder andere medicijnrecepten voor en legden we uit hoe een inhalator werkt. In feite blusten we toen brandjes. Nu kijken we veel dieper, door alle lagen van de patiënt heen. Daarom werkt het revalidatieprogramma ook zo goed. Veel patiënten zijn aan het begin van het eerste gesprek afwachtend, soms zelfs sceptisch. Door in gesprek te gaan, proberen we hen in te laten zien wat ze zelf kunnen doen om winst te behalen. Als zij dit inzicht krijgen, zie ik dat in hun ogen. Shiny eyes noem ik het. Soms is één opmerking al voldoende. Zo zette ik een patiënt aan het denken door te vertellen dat hij niet de luxe had om op dezelfde manier door te leven. Hij nam de regie in handen en had weer hoop. Een van mijn vele kippenvelmomenten.”