Bloedneus

Een neusbloeding (bloedneus) is bijna altijd onschuldig, maar kan wel vervelend zijn. Ook al is het een geringe bloeding, toch lijkt het vaak een enorme hoeveelheid. Het gaat meestal om een aderlijke bloeding van een klein bloedvaatje in het neusslijmvlies.

Meestal is een neusbloeding niet erg en gaat deze vanzelf, of met behulp van eenvoudige maatregelen over.  Wij adviseren om bij bloeding de neus leeg te snuiten en aansluitend in licht voorover gebogen houding beide neusvleugels gedurende 10 minuten dicht te knijpen. Een watje voor in de neus mag ook. Van knijpen op de neusrug en ijs rond de neus of nek is de werking twijfelachtig.

Oorzaken

De meeste neusbloedingen (meer dan 75%) ontstaan zonder duidelijke oorzaak; in 25% van de gevallen zijn er één of meerdere oorzaken aan te wijzen:

  • De lucht die door de neus stroomt, droogt het neusslijmvlies uit en veroorzaakt irritatie, waardoor er zich korsten vormen. Als deze korsten vervolgens losraken  (doordat eraan wordt gekrabd, of doordat de neus hard wordt gesnoten) kan het onderliggende slijmvlies beschadigd raken en gaan bloeden.
  • ‘s Winters, als er veel mensen verkouden zijn, komen neusbloedingen vaker voor. Ook veroorzaken de verkoudheden eveneens uitdroging en ontsteking van het neusslijmvlies.
  • Door een ongeluk van de neus door een klap of stoot
  • Beschadiging van het neusslijmvlies
  • Verhoogde bloeddruk
  • Gebruik van bloedverdunners
  • Chemische stoffen die het neusslijmvlies irriteren
  • In enkele gevallen door een misvorming in de neus (bijvoorbeeld gat in het neustussenschot)

Onderzoek

Wanneer neusbloedingen regelmatig voorkomen of een neusbloeding niet door uzelf of de huisarts gestopt kan worden, kunt u worden doorverwezen naar de eerste hulp van een ziekenhuis of naar de KNO-arts.

Wanneer u bij de KNO-arts komt, zal die eerst proberen het bloedende vaatje te vinden. Vanbinnen is de neus gevoelig en soms nauw, daarom moet het slijmvlies van de neus eerst worden verdoofd en geslonken. Dat kan gemakkelijk met natte gaasjes die in de neus worden gestopt, dus zonder vervelende prikjes ed.

Behandeling

Na het onderzoek wordt er gekeken welke behandeling het beste toegepast kan worden.

Dichtetsen

Na verdoving van het slijmvlies kunnen met behulp van een etsende vloeistof (bijvoorbeeld trichloorazijnzuur) oppervlakkig gelegen bloedvaatjes vóór op het neustussenschot worden dicht geëtst.

Dichtbranden

Bij jonge kinderen wordt deze behandeling onder een kortdurende narcose uitgevoerd. Bij volwassenen is lokale verdoving mogelijk. Na verdoving van het slijmvlies van de neus kan met behulp van een klein ‘soldeerboutje’ een enkel bloedend bloedvaatje worden dicht gebrand (coaguleren).

Tamponneren

Soms is het noodzakelijk om de bloeding te stoppen door het inbrengen van een zogenaamde neustampon, bijvoorbeeld wanneer de plaats van de bloeding niet exact is vast te stellen en dichtbranden dus niet mogelijk is. Een neustampon moet meestal door een (KNO-)arts uit de neus worden verwijderd na 3-5 dagen.

Bij hevige bloeding, met name wanneer deze achter in de neus is gelokaliseerd, wordt soms besloten tot opname in het ziekenhuis.

Voor meer informatie: zie www.kno.nl

Folder

Neusbloeding