18 januari 2023

De waardevolle rol van casemanager pijngeneeskunde

Lisette Jorissen-Daams werkt als verpleegkundig pijnconsulent in het Centrum voor Pijngeneeskunde. Onlangs rondde ze de opleiding tot casemanager in de zorg af. Als casemanager begeleidt zij patiënten met chronische pijn om de kwaliteit van leven voor deze patiënten zo hoog mogelijk te houden.

Als verpleegkundig pijnconsulente assisteert Lisette de pijnspecialisten bij pijnbehandelingen op de behandelkamer, bijvoorbeeld bij pijnklachten bij een hernia, schouderklachten en oncologische pijnen. Ook behandelt ze patiënten met neuropatische pijn (een meer oppervlakkige zenuwpijn) door een capsaïcine pleister (peperpleister) aan te brengen. En meet ze TENS-apparatuur aan, waarmee patiënten thuis hun pijn kunnen behandelen. Lisette: “Hier hoort ook pijneducatie bij; we leggen uit hoe pijn werkt en wat iemand hier zelf aan kan doen.”

Kwaliteit van leven

“Tijdens deze behandelingen hebben we vaak kort contact met een patiënt, waarbij we diegene met één of enkele behandelingen weer vooruit helpen. Er zijn natuurlijk ook patiënten met complexere pijnsyndromen, zoals patiënten met een oncologische ziekte of patiënten die een afhankelijkheid hebben van medicatie (opioïden). Als casemanager kijk je verder dan de behandelingen die wij aanbieden. Hier is het van belang om samen met de patiënt uit te vinden wat zij nog meer nodig hebben om de kwaliteit van leven te verbeteren. Dit altijd onder supervisie van een arts om waar nodig te overleggen.”

Methode Positieve Gezondheid

Lisette heeft hiervoor de methode ‘Positieve Gezondheid’ geïmplementeerd. Aan de hand van zes levensdomeinen wordt er zo in kaart gebracht wat er speelt. Het draagt bij aan het vermogen van patiënten om met de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven om te gaan. “Ik ga met patiënten in gesprek over bijvoorbeeld het dagelijks functioneren, het mentaal welbevinden en het netwerk dat ze hebben. Er zijn zo veel factoren die van invloed kunnen zijn op pijn. Denk aan stress of ergens niet meer aan mee kunnen doen. Ik kijk dan of ik hulplijnen kan inschakelen. Met andere disciplines in het ziekenhuis, maar ook daarbuiten. We denken echt mee met de behoeften van de patiënt. We kunnen de pijn misschien niet altijd veranderen, maar patiënten wel helpen bij een stuk acceptatie en verbetering van kwaliteit van leven.”