Een dag van een laborant klinische neurofysiologie

“Om 8.00 uur begint onze dag op de klinische neurofysiologie. Ik vul de koffie- en theekannen en start alle computers en onderzoeksapparaten op. Als mijn collega’s binnen zijn verdelen we het programma. We zijn vandaag met vijf laboranten en een leerling van hogeschool Zuyd. Er zijn twee EMG-programma’s, een EEG-programma en een duplexprogramma. Daarnaast moeten er nog een paar slaaponderzoeken uitgewerkt worden.

Na overleg begin ik met de leerling aan de EMG-onderzoeken. We krijgen drie patiënten; de eerste is een vrouw van 40 jaar met als vraagstelling carpale tunnel syndroom. Hierbij meten we de zenuwen in de hand door middel van elektrische schokjes. Daarna zien we een meneer van 80 jaar met als vraagstelling polyneuropathie. Hierbij meten we de zenuwen in de benen door en eventueel ook in de arm. In de tussentijd krijgen we te horen dat er twee spoed EEG-aanvragen binnengekomen zijn. Een op de IC en een op de kinderafdeling. Maar eerst maken we een EMG, een VEP om precies te zijn. De patiënte kijkt bij dit onderzoek naar een beeldscherm waarop blokjes heen en weer bewegen. Door middel van electroden op het hoofd (bij de visuele cortex) meten we hoe de oogzenuw functioneert. Na deze meting pakken we vlug het spoedapparaat en gaan we naar de kinderafdeling voor een EEG-onderzoek. Bij dit onderzoek kijken we naar de hersenactiviteit. Het kind is 11 jaar, heeft een aanval gehad en is nog erg moe. Als we op de afdeling komen stellen we onszelf voor aan de ouders en het kind. We bereiden het onderzoek voor en zetten de electrodecap bij het kind op. Tijdens het onderzoek bellen we de spoedneuroloog; zij kijkt even mee en komt nog even langs, om vervolgens aan te geven dat het onderzoek afgerond kan worden. We ruimen alles weer op en gaan weer terug naar onze eigen afdeling.

Zo, en dan nu tijd om alles uit te werken. Van alle onderzoeken maken we een verslag, zodat de neuroloog ze kan beoordelen. Samen met de leerling kijk ik nog even terug op de ochtend. Inmiddels is het 12.00 uur, tijd voor de lunch. De meeste collega’s blijven op de afdeling, sommigen kopen een broodje in het restaurant. Fijn dat alle spoedonderzoeken in de ochtend gedaan zijn. Je weet nooit wat er nog komt in de middag…

De middag start vandaag met scholing. Een van de laboranten heeft een presentatie voorbereid over het ENG-onderzoek, een onderzoek dat we samen met de KNO-afdeling doen. ’s Middags verdelen we het programma altijd weer opnieuw. Dit keer besluiten we om het programma met Dysporten, myografieën en het slaaponderzoek te doen. We beginnen met een druk programma van mensen die Dysport injecties krijgen en mensen die een myografie krijgen. Bij Dysport wordt spanningshoofdpijn of een dystonie behandeld. Bij een myografie kijken we naar de activiteit in de spieren. Deze onderzoeken doen we samen met de neuroloog, om de 15 minuten komt er een nieuwe patiënt voor een behandeling. Aan het eind van de middag hebben we nog een slaaponderzoek. Hierbij krijgt een patiënt allerlei verschillende sensoren opgeplakt, waarna hij naar huis gaat om thuis te slapen. De volgende ochtend halen we de sensoren er weer van af en wordt het onderzoek uitgewerkt. We ruimen samen alle kamers op, onze werkdag zit er weer op. Morgen weer een nieuwe dag, met allerlei andere onderzoeken, zoals een duplex, EEG op OK en een polymyografie.”