Werknemer en ervaringsdeskundige: ‘Ik leef op een andere manier met patiënten mee’
Sinds een jaar werkt Lilianne Benders als polikliniekassistente in het obesitascentrum. Bijzonder is dat zij een jaar voor haar eerste werkdag zélf een maagverkleinende ingreep in Máxima MC (MMC) onderging. “Daardoor weet ik wat patiënten doormaken. Ik ken de spannende momenten, de twijfel, maar ook het leven lang lijnen.”
“Ik was een jojo-er pur sang”, vertelt Lilianne. “Ik viel meerdere keren flink af, maar kwam ook weer aan. Ondertussen had ik allerlei kledingmaten in mijn kast hangen. Toen een vriendin van mij bijna vijftien jaar geleden een maagband liet zetten, raakte ik door haar succesverhaal geïnspireerd.” Het succes blijft voor Lilianne echter uit. “Mijn maagband heeft me enorm veel ellende gegeven. Zo moest ik veel overgeven, met meerdere slokdarmontstekingen tot gevolg. De klachten werden steeds erger. Ondertussen bleef ik aankomen en afvallen, wat ik vóór de maagband ook deed. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.”
Dochter als drijfveer
Voor Lilianne ontstaan er grote twijfels over het laten verwijderen van de maagband. “Want wat dan? Ik had de angst om flink aan te komen zonder de maagband. Uiteindelijk was mijn dochter mijn drijfveer. Ik heb haar op latere leeftijd – ik was 41 jaar oud – gekregen. Als ik haar wil zien opgroeien, dan moet ik gezond gaan leven. Na veel gesprekken met mijn vriend kwam ik tot een conclusie: de maagband moest er hoe dan ook uit.”
Gastric bypass
Binnen het obesitascentrum van MMC zijn klachten over maagbanden niet onbekend. Er worden regelmatig hersteloperaties uitgevoerd, waarbij de maagband verwijderd wordt en eventueel omgezet wordt naar een andere maagverkleining. Dat gebeurt ook bij Lilianne. Zij gaat voor een gastric bypass, een operatie die toen haar maagband geplaatst werd – in een ander ziekenhuis – nog relatief onbekend was. “Bij de screening kreeg ik groen licht. De maagband werd verwijderd en drie maanden later ging ik onder narcose voor een gastric bypass.”
Psychologische aspect
Voorafgaand aan de operatie loopt Lilianne een jaar lang bij een psycholoog, op aanraden van het obesitasteam. “Ik moest anders leren omgaan met eten. Een maagband verandert je leven, maar niet je mindset. Het psychologische aspect moet niet onderschat worden. Dat gebeurt gelukkig niet in MMC.” Na de operatie start Lilianne met het natraject, wat onder andere bestaat uit sporten in groepsverband en adviezen van een diëtiste. “Ik leerde een nieuwe leefstijl aan. De gastric bypass is een goede hulp, maar uiteindelijk moet je het zelf doen.” 45 kilo is ze inmiddels kwijt. “Daar ben ik heel trots op. Ik weet dat veel obesitaspatiënten zeggen dat ze na de operatie een ander mens worden. Maar ik heb juist het gevoel dat ik eindelijk weer ben wie ik altijd was. Zonder de kilo’s waarachter ik me kon verschuilen.”
Polikliniekassistente
Als Lilianne na de operatie bij chirurg Wouter Leclercq op controle komt, ontstaat er een verrassend gesprek. “Hij vroeg me of ik weer aan het werk was. Ik heb een achtergrond als doktersassistente, maar zat tijdelijk zonder baan. Dat vertelde ik Wouter. Zijn antwoord? ‘Wij zoeken nog mensen en we zien het als een bonus als dat ervaringsdeskundigen zijn’.” Na een sollicitatiegesprek wordt Lilianne aangenomen. “Heel bijzonder. Het had zo moeten zijn. Hoewel ik dat al vóór, tijdens en na de operatie merkte, weet ik het nu zeker: ik werk in een heel gedreven team. Voor mij is het fijn dat alle expertise rondom mijn gastric bypass dichtbij zit. Andersom merk ik dat het voor collega’s ook fijn is om juist aan mij te vragen hoe ik bepaalde aspecten heb ervaren. Met patiënten leef ik op een andere manier mee. Ik weet waar ze aan beginnen en heb veel begrip voor hen. Het komt echt vanuit mijn hart.”