Leren in een snelkookpan
“Mensen die het ondanks dat ze enorm ziek zijn toch redden, daar haal je je voldoening uit”
”Ik werk als leerling verpleegkundige op de Intensive Care (IC) in Máxima MC en ik volg tegelijk in Maastricht mijn opleiding voor intensive care-verpleegkundige. En dat gaat allemaal door tijdens corona. In Maastricht voelen ze de noodzaak om docenten, die vaak ook IC-verpleegkundigen zijn, weer terug te roepen aan bed. Maar de noodzaak om ons op te leiden is even hoog, want dan zijn we beter inzetbaar.”
Leren in een snelkookpan
Voor Roos de Veer was de IC al bekend terrein, door corona kwam alles in een stroomversnelling terecht. Waar je als leerling verpleegkundige normaal gesproken kleine stapjes zet, maakte ze nu grotere stappen. Dat was soms spannend, vertelt ze, maar doordat collega’s haar goed begeleidden leerde ze veel in korte tijd. “Gelukkig staan zowel de IC verpleegkundigen als de artsen er voor open om een stukje onderwijs te geven aan bed. Mensen zijn, merk ik aan mezelf en ook aan collega’s, wel meer vermoeid dan bij de eerste golf. Waar je toen op je adrenaline doorging, denk je nu: er komen nog meer patiënten en je weet niet precies wanneer het einde van deze golf in zicht is. Het aantal besmettingen neemt langzaam af, maar in het ziekenhuis duurt het nog een tijd voordat we dat merken. Mensen die besmet zijn, worden de komende dagen of weken nog steeds ziek.”
Je weet waar je het voor doet
Op de vraag waar ze dan weer nieuwe energie van krijgt, zegt ze: “Ik kan me een patiënt nog heel goed herinneren. Dat was onze eerste corona patiënt in de tweede golf, die was zo ontzettend ziek en het zag er meerdere dagen niet goed uit, en die patiënt heeft het gered. Na alle inspanningen die we hebben geleverd is het heel mooi als iemand die zo ziek was het tóch redt en terug kan naar de verpleegafdeling om daar te gaan revalideren. Daar doe je het voor. En ik haal ook energie uit mijn privéleven, ik ben net een week geleden verhuisd en ben samen met mijn vriend een geregistreerd partnerschap aangegaan. Er zijn nog andere dingen dan alleen maar corona. Dat is ook belangrijk, want daardoor hou je het vol.”
Dat volhouden is gemakkelijker gezegd dan gedaan: collega’s zijn zelf ziek of in quarantaine en de collega’s die wel aan het werk zijn, zorgen daardoor voor meer patiënten dan normaal gesproken. En Roos steekt haar energie ook in het behalen van haar diploma voor intensivecare-verpleegkundige. “Als alles volgens planning loopt dan heb ik in maart mijn laatste opdrachten en assessment en krijg ik in juni mijn diploma. En dan kun je erover nadenken of je nog de opleiding voor de hartbewaking wilt doen, zodat je breder bent opgeleid en in de acute zorg meerdere specialisaties hebt. Dat is wel iets wat ik ambieer.”