Snurken

Snurken ontstaat door een vernauwing in de luchtweg tussen de neusgaten en de stembanden. Meestal betreft het een vernauwing achter de huig (dat is de overgang van de neus- naar de keelholte) of het gebied in de keelholte achter de tong.

Door deze vernauwing ontstaat er bij het inademen een onderdruk in de keel waardoor het zachte gehemelte met de huig, de tong en de wanden van de keelholte naar elkaar toe gezogen worden en gaan trillen. Dit veroorzaakt het snurkgeluid. Snurkgeluiden zijn te vergelijken met het leeglopen van een opgeblazen ballon. Veel lucht stroomt dan heel snel door een nauwe doorgang met als gevolg dat dit nauwe deel gaat trillen en een snerpend geluid maakt.

Patiënten met slaap- en snurkproblemen kunnen bij Máxima MC terecht in het Slaapcentrum.

Oorzaken snurken

Op oudere leeftijd komt snurken vaker voor en zijn de geluiden vaak harder. Dit komt omdat de doorsnee van de luchtweg kleiner wordt. Bij ouder worden hoopt vetweefsel op, waardoor het slijmvlies van de keelholte dikker wordt. Bovendien worden slijmvliezen, net als de huid, op oudere leeftijd slapper, zodat zij makkelijker kunnen gaan trillen.

Snurken wordt bevorderd door:

  • Slapen op de rug; hierdoor zakken het zachte gehemelte, de huig en de tong naar achteren.
  • Een van nature lang en vrij slap zacht gehemelte en huig.
  • Verslapping van de spieren van het zachte gehemelte, de huig en de tong door oververmoeidheid en door ouder worden. Ook alcohol en bepaalde medicijnen (slaapmiddelen, kalmerende middelen) verminderen de spanning in deze spieren.
  • Voortdurende irritatie van de keel door roken of brandend maagzuur kan de wand van de keelholte verdikken en de doorgang nauwer maken.
  • Overgewicht speelt vaak een rol. Hierbij worden ook de wanden van de keelholte dikker.
  • Vergrote keel– en/of neusamandel. Dit komt vooral bij kinderen voor.
  • Een te nauwe neusholte oftewel neusverstopping door zwelling van het neusslijmvlies (bij verkoudheid en allergie), door poliepen (dit zijn met vocht gevulde uitstulpingen van het neusslijmvlies) of door scheefstand van het neustussenschot, waardoor een te lage luchtdruk ontstaat in de keelholte bij het inademen.

Onderzoek bij snurken

De KNO-arts bekijkt of factoren in leefstijl het snurken kunnen verklaren. Daarnaast wordt geïnformeerd naar andere mogelijke oorzaken. Tevens wordt gevraagd of zich mogelijk ademstops (apneu’s) voordoen en/of dat de betrokkene last heeft van vermoeidheid dan wel slaperigheid. Hier worden zowel door patiënten als door de KNO-artsen vaak vragen over gesteld. Lees meer over slaapapneu.

De neus en keel worden uitgebreid onderzocht om te beoordelen of er vernauwingen aanwezig zijn. Daarbij wordt bijna altijd met een dunne endoscoop gekeken (hetgeen niet belastend is).

Bij het vermoeden of juist het uitsluiten van apneus kan een slaaponderzoek worden aangevraagd (polygrafie). Daarbij slaapt de patiënt gewoon thuis met een aantal stickers en bandjes op het lichaam waarna later de uitslag in het ziekenhuis wordt uitgelezen.

In een aantal gevallen wordt een slaapendoscopie aangevraagd. Daarbij wordt de patiënt kortdurend met een slaapmiddel via een infuus in slaap gebracht waarbij de KNO-arts dan met een dunne endoscoop kan bepalen waar het snurkgeluid precies ontstaat en zo goede aanknopingspunten hoopt te vinden voor de behandeling.

Behandeling bij snurken

Voorkomen van snurken

Met bepaalde maatregelen kunt u mogelijk het snurken zelf voorkomen of verminderen:

  • vermijd alcoholgebruik vanaf twee uur voor het slapen;
  • neem geen zware maaltijd vlak voor het slapen;
  • stop met roken;
  • streef naar een goed lichaamsgewicht door gezond te eten en voldoende te bewegen. Een maatstaf hiervoor is het berekenen van uw BMI.
  • zorg voor een regelmatig leefpatroon, waarbij eventuele slaapmiddelen en kalmerende middelen niet meer nodig zijn.

Wanneer de KNO-arts heeft vastgesteld wat de oorzaak van het snurken is, kan een behandeling volgen.

Hulpmiddelen bij snurken

Er zijn in het verleden enkele methoden ontwikkeld om het snurken tegen te gaan:

  • kinbanden om de mond gesloten te houden;
  • plastic spreiders om de neus open te houden;
  • elektrische apparaatjes die een stroomstootje geven als het snurken begint;
  • een tennisbal in de rug van de pyjamajas naaien om te voorkomen dat de snurker op zijn rug gaat liggen.

Deze middelen werken slechts zelden en hebben vaak als enig effect een verstoorde nachtrust met daardoor slaperigheid overdag.

Operatieve behandeling bij snurken

Soms ligt de oorzaak van snurken in de neus. Het verhelpen van een verstopping kan dan raadzaam zijn. Bij kinderen (en soms ook bij volwassenen) kan het snurken vaak met succes worden bestreden door de keel- en/of neusamandelen te verwijderen.

In een aantal gevallen wordt het snurken veroorzaakt door een te nauwe overgang van de neusholte naar de keelholte; dit is de ruimte achter het zachte gehemelte en de huig. Dit kan operatief worden verholpen. De KNO-arts zal altijd uitleggen wat de voor-en nadelen van zo’n operatie zijn.

Niet-operatieve behandeling bij snurken

Een niet-operatieve behandeling voor snurken is mogelijk door het gebruik van een plaatje van kunststof dat over de tanden wordt geklemd en dat de onderkaak naar voren houdt tijdens de slaap. Deze prothese (MRA genoemd) wordt veel toegepast. Een MRA is effectief voor de behandeling van snurken dat ontstaat zowel ter hoogte van het zachte gehemelte en de huig als op het niveau van de achterkant van de tong en het strottenklepje. De MRA-prothese moet elke nacht gedragen worden.

Bron: kno.nl