Moeder en zoon: ‘Valsspelen? Een maagverkleining is hard werken’
Ondanks meerdere afvalpogingen kampt Hélène van Herpt (48) al van kleins af aan met overgewicht. Na een eerdere maagband biedt een gastric bypass operatie in 2017 eindelijk uitkomst. Het is nu de beurt aan haar zoon Roberto (18), die dezelfde operatie ondergaat. “Ik heb altijd het idee dat mensen een maagverkleining als valsspelen zien, maar het echte werk begint pas na de operatie.”
In 2004 weegt Hélène van Herpt 122 kilo. “In dat jaar heb ik een maagband laten plaatsen. Ik had al van alles geprobeerd, maar niets had effect. Veertig kilo afvallen op eigen houtje ging prima, maar na twee jaar zat er weer vijftig kilo aan.” Haar achttienjarige zoon Roberto zit in hetzelfde schuitje. Met een lengte van 1 meter 68 en een gewicht van 138 kilo weegt hij bijna het dubbele van wat voor zijn leeftijd en postuur gezond is. “Een zware last voor mijn knieën, zeker omdat ik graag kok wil worden. Ik volg de opleiding en daarbij sta ik zo goed als de hele dag. Dat ga ik op deze manier niet volhouden.”
De wanhoop nabij
“Het zit in onze genen”, gaat Hélène verder. “We hebben een heel zuinige verbranding. Juist daarom hebben we nooit overdreven veel of ongezond gegeten. Om een beetje af te vallen, moeten wij ons helemaal kapot werken. We hebben door de jaren heen alle voedingstrends gevolgd en er alles aan gedaan om af te vallen, maar dat lukte vooral goed in onze portemonnee. Omdat je zo wanhopig bent, grijp je alles aan, maar op den duur verlies je de moed.” Naast de slijtageslag voor het lichaam eist het overgewicht ook psychisch zijn tol. Roberto wordt op zijn middelbare schooltijd regelmatig gepest, maar is daar naar eigen zeggen altijd heel nuchter mee omgegaan. “Natuurlijk is het niet leuk en doet het je wat, maar tegenwoordig wordt aan pestgedrag gelukkig veel aandacht besteed. Dat was in mijn moeders tijd wel anders.” Hélène: “Ik ben soms verrot gescholden en daar deed niemand wat aan. Na al die jaren – zelfs nu ik slank ben – draag ik dat nog met me mee. Ik heb me altijd een kermisattractie gevoeld. Maar het is nóg pijnlijker als je anderen zo naar je kind ziet kijken.”
Gastric bypass
Een fysiek en psychisch zware weg brengt Hélène uiteindelijk naar MMC. “Daar is mijn maagband – waar ik klachten door kreeg – verwijderd. Door de maagband kon ik slecht eten en ben ik zelfs ondervoed geraakt. Daarna werd ik weer zwaarder en onderging ik in 2017 een gastric bypass operatie, óók in MMC. Het was een heftige periode, maar het was het meer dan waard. Met name door de manier waarop ik in MMC ben behandeld en begeleid, kijk ik positief terug op deze periode. De medewerkers hebben me door het herstel en het natraject heen geholpen en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.”
Vijfjarig natraject
Binnenkort is het de beurt aan Roberto. “Op de operatie word ik nu in MMC voorbereid, onder andere door middel van groepsbijeenkomsten. Wat is nodig voorafgaand aan de operatie, hoe gaat de operatie in zijn werk én wat houdt het vijfjarige natraject in?” Want vooral na de operatie wordt het pittig, weet Roberto. “Het eerste jaar krijg ik vanuit de medisch specialisten nog intensieve begeleiding en nazorg, bijvoorbeeld op het gebied van voeding en beweging. Dat wordt langzaam afgebouwd totdat ik het na vijf jaar echt zelf moet gaan doen. Bij het obesitascentrum wordt benadrukt dat het een intensief traject is, zodat ik goed besef wat me te wachten staat. Ik moet er ook mentaal klaar voor zijn. Het is niet even opereren en vervolgens lekker slank zijn. Dat heb ik wel gezien en geleerd door de ervaringen van mijn moeder. Daarom weet ik nu ook dat ik er klaar voor ben.” Zijn moeder sluit met enige trots af: “Daarin hebben wij denk ik ook een heel sterke, bijzondere en speciale band. We kunnen elkaar letterlijk door dik en dun steunen.”