‘Ik heb ups en downs, maar vooral hoop en geloof in de toekomst’
Marlijn Jacobs is net 29 als ze een knobbeltje in haar linkerborst ontdekt. Haar moeder, zelf ex-borstkankerpatiënt, benadrukte sinds haar eigen ziekte regelmatig het belang van zelfonderzoek. “Dus ging ik naar de huisarts, al verwachtte ik er niet veel van.”
De huisarts stuurt Marlijn door naar MMC voor een echo. “Ik kwam bij een uiterst vriendelijke radioloog die al snel opmerkte dat het geen opgezette melkklier was, maar een gezwel. Daar had ik geen rekening mee gehouden.” Snel wordt een punctie verricht in Borstcentrum Máxima en hoort Marlijn dat ze borstkanker heeft. “Met lood in mijn schoenen ging ik naar huis om het nieuws te vertellen. Dat was het allermoeilijkste aan het hele ziek zijn. Mijn moeder, broers en partner verdrietig te zien door mijn ziekte.” Marlijn besluit alle behandelmogelijkheden aan te grijpen die haar worden geboden. “Als ik hier dan misschien aan dood ga, dan in ieder geval niet zomaar.”
Kinderwens
Gezien haar leeftijd is er een kans op erfelijke belasting, dus wordt Marlijn doorverwezen naar de erfelijkheidspoli van het Borstcentrum. Uit onderzoek blijkt dit gelukkig niet het geval. In overleg met dokter Dercksen wordt besloten voor een dubbele borstamputatie. “Dit is een heftig besluit, het is toch een groot deel van je vrouwelijkheid.” Marlijn komt in aanmerking voor eicelpreservatie. “Voor deze mogelijkheid ben ik zo dankbaar. De droom om kinderen te krijgen leek verder weg dan ooit. Gelukkig zitten er nu veilig dertien embryo’s in de vriezer.”
Kaal en ziek
Vervolgens wachten er acht chemokuren op haar. “De avond voor de eerste chemo heb ik mijn hoofd kaalgeschoren.” Marlijn doneert haar lange haar aan een stichting die pruiken maakt voor kinderen met kanker. “Kanker valt niet mee als je 29 bent, laat staan voor een kind. Ik hoopte dat een kindje zich wat zekerder ging voelen met mijn haren.” “Sinds ik kaal ben, ben ik ook voor de buitenwereld echt ziek. Daar moest ik erg aan wennen.” De eerste chemo’s vallen Marlijn zwaar. “Het niks binnen kunnen houden, zelfs geen slokje water, liet me kilo’s afvallen”. Haar behandelplan wordt aangepast omdat haar lijf het laat afweten. Na de chemo krijgt Marlijn aanvullend hormoonbehandelingen. “De opvliegers, de emotionele buien en de extra kilo’s lichaamsgewicht maken het niet makkelijk.”
Hoop en geloof
Inmiddels heeft Marlijn haar borstreconstructie gekregen. “Het is mooi maar het voelt niet van mezelf. Ik ben er blij mee. De buitenwereld ziet het niet en ik wen er wel aan.” Haar thuisfront en haar humor hebben ervoor gezorgd dat ze dit jaar goed is doorkomen. “Kanker heeft me mijn lange haren, wimpers, wenkbrauwen, zelfvertrouwen, conditie en nog heel veel meer gekost, maar ik had het er allemaal voor over, want ik leef! Met ups en downs, maar vooral met veel hoop en geloof in de toekomst”.