‘Het voelt bijzonder dat ik hier nog zit’
Als Theo van de Velde (69) voor zijn jaarlijkse overwintering in Spanje is, voelt hij een klein bultje op zijn hoofd. Terug in Nederland laat hij dit verwijderen. Het blijkt een melanoom te zijn, een agressieve vorm van huidkanker. Vanaf dat moment is hij onder behandeling in Máxima MC.
“In 2016 kreeg ik te horen dat het foute boel was; de verwijderde plek op mijn hoofd was een melanoom. Ik werd meteen doorverwezen naar het melanoomcentrum van Máxima MC, waar ik terechtkwam bij dermatoloog dr. Bovenschen. Ineens veranderde ik van vrolijke pensionado in een kankerpatiënt. Er werd besloten dat de plastisch chirurg een gedeelte van mijn hoofdhuid zou wegsnijden en hier huid van de lies zou plaatsen. Daarna kwam ik een jaar lang elke drie maanden bij de dermatoloog om mijn huid en lymfeklieren te laten controleren. Gelukkig was dat toen in orde.”
Uitzaaiingen in de lever en long
“Ook werd er na dat jaar een scan gemaakt van mijn longen en lever, organen waar ook uitzaaiingen kunnen ontstaan. Op dezelfde dag van de onderzoeken kwam de huisarts het slechte nieuws al brengen; er was een tumor gevonden in beide organen. Daarop werd ik doorverwezen naar oncoloog dr. Dercksen. Er werd een kijkoperatie voorgesteld aan de longen en een behandeling met radiofrequentie ablatie (RFA) voor de uitzaaiing in de lever. Tijdens deze ingrepen werden beide tumoren verwijderd.”
Opnieuw slecht nieuws
“Drie maanden later voelde ik weer een bultje op mijn hoofd. Ik dacht meteen: daar gaan we weer. Het bleek inderdaad opnieuw een melanoom te zijn. De dermatoloog besprak het plan van aanpak met de oncoloog. Er werd een CT-scan gemaakt. Daaruit kwam naar voren dat het weer was uitgezaaid in de lever en longen. Deze keer startte ik met immunotherapie. Hiervoor moest ik elke drie weken naar het ziekenhuis: op maandag bloedprikken, op woensdag de uitslag en op vrijdag kreeg ik de medicijnen via het infuus toegediend.”
Immunotherapie effectief
“Na vier maanden bleek dat de behandeling met immunotherapie was aangeslagen; op de CT-scan waren geen afwijkingen meer zichtbaar. Deze uitslag had ik niet verwacht en was op dat moment heel moeilijk te bevatten. Toen moest ik echt even alles resetten in mijn hoofd. Ook op de volgende CT-scan was niets te zien. Daarom stelde de oncoloog voor om met de immunotherapie te stoppen. Dat voelde wel een beetje eng, maar ik had al gelezen dat het veilig was om ermee te stoppen. En als het nodig was, zou ik er weer mee kunnen beginnen.”
Wonder
“Momenteel heb ik elk half jaar een afspraak bij de dermatoloog. Hij controleert mijn huid en lymfeklieren. Ook krijg ik elk half jaar een scan. Dat is elke keer weer een heel spannend moment. De laatste keer vroegen ze me bij de balie met wie ik een afspraak had. Ik kon zijn naam niet eens meer opnoemen, zo gespannen was ik. Tot nu toe zijn de scans goed. Het voelt als een wonder dat de immuuntherapie is aangeslagen en ik hier nog zit, want dat is niet bij iedereen het geval. Toen ik het slechte nieuws voor het eerst hoorde, zei ik tegen mijn vrouw: ‘We moeten doorgaan met leven.’ We werken nu geen bucketlist af, maar proberen wel zo veel mogelijk leuke activiteiten te ondernemen. Zoals op vakantie gaan of gezellig een stukje fietsen.”