‘Ik zet bewuster alles in op leven’
Pink van Veen is 50 jaar als na het bevolkingsonderzoek de diagnose borstkanker volgt. Met een traject van chemotherapie, immunotherapie, een operatie en bestralingen wordt alles ingezet om te genezen. Dat lukt. Na een intensief jaar is Pink ‘schoon’. Anderhalf jaar geleden, vier jaar na de eerste diagnose, wordt opnieuw kanker vastgesteld. Dit keer gaat het niet meer om genezen, maar is de inzet om goed te leven. Onverminderd positief vertelt Pink over hoe zij nu de balans zoekt in haar leven.
“Anderhalf jaar geleden kreeg ik last van mijn rug. Ik dacht nog dat ik te hard in de tuin had gewerkt. Uiteindelijk werd het zo erg, dat ik bijna niet meer kon lopen. Toen ik bij mijn verpleegkundig specialist Angelique Brands aangaf dat het maar niet over ging, werd er heel snel gehandeld. Ik kreeg meteen een botscan en daarna een MRI– en PET-scan. Er bleek zo’n grote tumor in mijn rug te zitten, dat er risico was op een dwarslaesie. Op vrijdag kwam de uitslag dat er meer tumoren zaten in botten en lever, op zaterdag lag ik op de operatietafel en op maandag was ik weer thuis. Het ging zo snel, dat het nauwelijks te bevatten was. Na de operatie was de pijn weg. Maar het verwerken van alles wat er gebeurd was, dat kon toen pas gebeuren. En dan is thuis zijn toch het fijnste.”
Stabiel als best mogelijke nieuws
Opnieuw volgt een behandeltraject van bestraling, chemo’s en immunotherapie. Maar de situatie is compleet anders. “Na de eerste diagnose borstkanker volgde een aanvalsplan gericht op genezen. Ik gaf mij over aan ziek zijn van de behandelingen en alles wat daarbij hoort. Met het idee dat je over een jaar weer verder kunt met je leven. Nu ging het gesprek over ‘kwaliteit van leven’ en moest ik leren dat ‘stabiel’ voor mij het goede nieuws was. Kanker zou niet meer weggaan. Voor mij betekent dit dat ziek-zijn en alle behandelingen een normaal onderdeel moeten worden van mijn leven. Op zo’n manier dat ik er niet al te veel last van heb.”
Niet stilzitten
Inmiddels vult Pink haar dagen met tal van bezigheden en nevenfuncties binnen de gezondheidszorg. “Tot zes jaar geleden had ik een pittige bestuursfunctie. De combinatie van het behandeltraject van borstkanker en een zware baan, maakte dat een baan met 24/7 verantwoordelijkheid me niet meer paste. Toen ik ziek werd wist ik dat ik meer tijd en aandacht wilde besteden aan mijn familie van wie ik het meeste hou. Toch wil ik niet stilzitten. De afwisseling in werkzaamheden thuis, voor tal van organisaties en daarnaast een Bed and Breakfast aan huis zorgt dat ik mijn energie goed kan verdelen.
Dromen over de toekomst
Ik ben een geluksvogel. Mijn situatie is met immunotherapie nu al anderhalf jaar stabiel. Ik doe alles en voel me prima. Ik heb garantie tot aan de voordeur, maar de verwachting is dat mijn leven nog wel een paar jaar kan duren. Het gevoel van eindigheid en paniek ebt weg. Het feit dat je tijd krijgt, dat is voor mij heel belangrijk. Dat je niet in weken of in maanden klaar moet zijn met je leven, maakt ontzettend veel verschil. Maar ik leef mijn leven wel bewuster. Ik besef dat ik geen 90 zal worden, en ik ben bezig te accepteren dat mijn perspectief nog maar kort zal zijn. Ik ben reflectiever geworden, merk dat ik vaker de balans opmaak. Tegelijkertijd leef ik gewoon door. Kanker weerhoudt me niet van dromen over de toekomst. Sterker nog, ik begin gewoon weer nieuwe dingen. Ik leef en ik maak er wat van.”