‘Ik sta gelukkig weer midden in het leven’

‘Ik sta gelukkig weer midden in het leven’

Het zou huidirritatie of een tekenbeet zijn. Geen enkel moment denkt Marlies Brusselers (58) uit Valkenswaard dat het vlekje op haar borst borstkanker is. “Toen ik de diagnose kreeg, verdween de vloer onder mijn voeten vandaan. Gelukkig sta ik inmiddels weer midden in het leven.”

“Op weg naar huis zie ik de kilometerpaaltjes voorbij schieten. Naast me in de auto zit mijn dochter. Bij ieder paaltje denk ik: bij de volgende vertel ik haar dat ik borstkanker heb. Weer schiet het volgende paaltje voorbij. Dan hak ik de knoop door en vertel haar over mijn ziekenhuisbezoek. Er volgt enorm veel verdriet. Afschuwelijk gewoon.” Marlies schetst een beeld van de dag waarop ze de diagnose borstkanker kreeg. “Mijn man wist het als eerste. Daarna heb ik het mijn moeder, zoon en dochter los van elkaar in de auto verteld. Een veilige, kleine omgeving. Ik vond dat prettig.”

Tekenbeet

Enkele maanden daarvoor ontdekt Marlies een vlekje op haar borst. “Ik dacht toen nog dat het kwam van een nieuwe BH, die irriteerde. Omdat de vlek steeds groter werd, ben ik uiteindelijk toch naar de huisarts gegaan.” Na een zalf voor huidirritatie en opnieuw een afspraak bij de huisarts wordt ze verwezen naar de dermatoloog. “Ik zie het al, een tekenbeet, zei hij. Ik wandel iedere dag met de hond in het bos, dus dat klonk heel logisch.” Een biopt bevestigde echter niet dat het om een tekenbeet ging. “Omdat de dermatoloog alles wilde elimineren, stuurde hij me voor de zekerheid naar het Borstcentrum van Máxima MC. Ik zat alleen en vrij ontspannen in de wachtkamer. Wat afschuwelijk als je daarheen moet en weet dat je kanker hebt, dacht ik nog.”

Foto’s

Als na lichamelijk onderzoek de chirurg zegt ‘houd maar rekening met het ergste’ zakt de vloer onder Marlies’ voeten vandaan. Ze blijkt een agressieve vorm van borstkanker te hebben, waarbij haar lymfeklieren besmet zijn. “Ik sta weer midden in het leven, maar ik word er alsnog een beetje emotioneel van”, zegt ze, waarna ze opstaat en een fotoboekje pakt. “Mijn kinderen moeten me blijven herinneren, dacht ik destijds. Ik wilde niet gewoon weg zijn. Nog diezelfde week heb ik foto’s van ons gezin laten maken.”

Behandelplan

In het Borstcentrum krijgt Marlies verpleegkundig specialist Angelique Brands toegewezen als vaste aanspreekpunt. “Een geweldig constructieve gesprekspartner. Vóór mijn eerste gesprek met haar had ik dagen besteed aan het inwinnen van informatie over allerlei behandelingen. Angelique stond open voor deze informatie en ging er serieus op in. Overigens werkten alle zorgverleners ontzettend goed met me mee. Zo zie je maar: als er echt wat aan de hand is, gaan alle deuren open.” Samen met oncoloog Wouter Dercksen stelt ze een behandelplan op: chemotherapie om de tumor te laten slinken, een borstamputatie, bestraling en immunotherapie. “Ik heb me nauwelijks ziek gevoeld en ben altijd door blijven werken. Dat heeft me enorm veel kracht gegeven.”

Dilemma

Door chirurg Karin Schenk wordt haar borst geamputeerd. “Ik zat met een dilemma. Laat ik beide borsten preventief weghalen of kies ik voor één borst”, zegt Marlies. “Maar na een second opinion bij een oncoloog van MUMC+ besloot ik niet in gezond weefsel te laten snijden. Dat kan altijd nog. Enkele uren na de borstamputatie zat ik alweer mijn mail te bekijken. Heel bijzonder om te merken dat het menselijk lichaam zoiets heftigs aankan.”

Leefstijlverandering

Marlies’ diagnose heeft haar leven enorm veranderd. “Nachtenlang heb ik gelezen over borstkanker, je leefstijl en hoe die je gezondheid kan beïnvloeden. Ik sta nu bewuster in het leven. Vanaf dag één – direct na de diagnose – heb ik mijn eetpatroon rigoureus omgegooid en ben ik begonnen met sporten. Dat heeft denk ik bijgedragen aan het feit dat ik de behandelingen zo goed kon verdragen.”

Meer ervaringen